Hayat… Yalnız geldik, yanız gideceğiz. Alper Maral Multiphonics’in kökenleri de bu düsturda, acıklı bir hikâyeye uzanıyor: Başlangıçta 19 kişilik bir topluluğun (Karınca Kabilesi) giderek küçülmesi; bir-iki uluslararası festivale, elde kalan 3-5 kişiyle katılıp “kabile” olamamanın mahcubiyetiyle “bari Ensemble diyelim”e, çekirdek aileye evrilmesi; en sonunda da işin başa düşmesiyle birbaşınalığa tahvil edilmesi… Multiphonics kavram olarak da tek sesli (monofonik) bildiğimiz nefesli çalgıların, doğaları biraz zorlanarak ya da tersine, en intim nirengi noktalarına dokunularak birkaç sesi birarada vermelerine, çokseslilik (polifoni) çağrışımı yapmalarına; çizgiden alana, hacme geçişe işaret ediyor. Gene o kadim Mikrokosmos muamması…

Alper Maral

İnsanlar çeşit çeşit. Alper Maral, örneğin, daha çok müzikoloji alanında kıdemli bir akademisyen (Ankara Müzik ve Güzel Sanatlar Üniversitesi, Yıldız Teknik Üniversitesi, Bahçeşehir Üniversitesi Caz Yüksek Lisans Programı, vd.) ya da kompozisyon alanında tedirgin edici, tuhaf müzikleriyle bilinen (elektroakustisch! Am Grabe Stockhausens, Le Grant Testament, Now, Faun, Çakal Düğünü, vd.), icracılıkta ise sıra-dışılığı seçen bir isim olarak tanınıyor: Gerçi eskiler, tiyatro (Ortaoyuncular, Semaver, vd.) ya da caz piyanistliğini (Kaçan Keçi, vd.), synthesizer’a inancını (Control Voltage Project, vd.) hatırlayacaklardır. Ama son 20-30 yılda daha çok nefes çeviriyor: Bas trombon, bas blokflüt, kontrbas tuba gibi ağır sıklet çalgılara adanmışlığı (Alper Maral Multiphonics Ensemble, Karınca Kabilesi, ModeArt Trombone Ensemble, vd.) ya da Barok ve öncesine dönük blokflüt sempatizanlığı (Bornova Trio, A – 415, İstanbul Barok Topluluğu, vd.), bir de barok mandoline vefakârlığı, aslında tek bir bütüne hizmet için: Alışılmadık seslere köprü ya da tercüman olmak.